bir babanin ogluna uzattigi parmak ölümü işaret eder.

kafka nin yargisini okudunuz mu bilmem.
onunla ilgili bir elestiride okuyucu carpar cunku "yargi" bizi baglar bir sekilde.
der.
kitaptaki hikayede

bir babanin ogluna uzattigi parmak ölümü işaret eder.
babanin parmagi bir anlamda tanrisal bir parmaktir.
can verenin can alma hakkina işaret eder.
bize bu dunyadaki sonlulugumuzu hatirlatir.
bu noktada şunu anlariz.
bu sonluk bize can veren sey tarafindan lanet olarak verilmistir.
 babanin ölümlülugunu devralmisizdir.

o zaman öykude oldugu gibi onunla birlikte yada onun yerine ölmemiz gerekir.
öldügümüz babamizin ölumüdur oda kendi ölümlülügünü babasindan devralmistir çunku.

baska bir acidan bakildiginda;
 bu hayattaki varligimizin sebebi olan ve sadece bunun icin bile bizi sevmesi gereken şeyin aslinda bizden nefret ettigini farkederiz.
cünkü her baktiginda ogluna kendi ölümlulugunu hatirlatiriz ona.
her baba ogluna baktiginda kendi ölümünün isareteni görür.
ogul babanin dünyadaki yerini alir.
onun koltuguna oturur,onun yapmasi gereken isleri yapar,onun kiyafetine bürünür.
bu devamlilikta baba icin ürkunc bir sey vardir.
dünya sen yokkende devam edecek diyen bir seydir bu.
onun icin bizi yaratan baba sadece bizi ölümlülüge mahkum eden degil,ayni zamanda ölümümüzu isteyendir.

bu devran boyle devam edecektir.
babalar ve ogullar ayni lanetle ilerleyecektir.
babalar kendileri ölurken onlar yasayacak diye ogullarina karsi her zaman ofke dolu olacaklardir.
ogullarda tamamen babalasmis olarak bu dunyada hicbir zaman karsiligini bulamayacagi mektuplar atacaktir ic dunyasina.
sev beni diyeceklerdir ona gör beni fark et beni.....
dunya ise sonsuz bir hizla akan aldirissiz bir trafik olarak kalacaktir.

anneler ve babalar can verdikleri anda cocuklarina ölüm fermanini imzalar ve onlari kendi varliklariyla lanetler.
bu hep ayni kalacak varolus laneti nesilden nesile aktarilacaktir.

ben bu kisir donguyu yillar once hissedip dile getiremedim sadece
herseyden uzaklasma nedenim aslinda bu temelde.

bu kisir donguyu kirmak icin cocuk fikrinden korkar olursun bu laneti tasimak agir bir yuk cunku tasimasin baskasi diye.
bu aktarim benle bitmeli.
bu laneti tasimayi bir yerde kesmeli.
kendi mucadelemle omur akacak amansiz aldirissiz trafikte yine.
ben uzun zaman önce öldügümu farkettigimde bu kacisi besledim buyuttum icimde.
 icten hissettigim bu nefretle yuzlesmemek icin kacmayi cozum buldum.
ben ne kadar kacsamda devraldigim lanet benle merak etme.
yine yalniz yine kizgin ve ofkeliyim. bulasmis birkere.
devralinan miras butun agirliyla ustumde yine ;) iste bu yüzden tasinmayacak yeni nesile.